این نوع نگهدارنده در اصل برای دندان‌های پایین به کار برده می‌شود و از سیمی تشکیل می‌شود که با کامپوزیت پشت دندان‌ها چسبانده می‌شود. پس از آن که ارتودنسی تمام شد و فضای بین دندان‌ها بسته شد، از ریتینر ثابت برای بسته نگهداشتن فضای بین دندانی استفاده می‌شود. هنگام چسباندن سیم به پشت دندان‌ها باید مراقب بود که سیم در نقطه‌ای قرار نگیرد که احتمال گاز گرفتن آن یا ایجاد اختلال در بایت وجود داشته باشد و باعث ناراحتی بیمار نیز نشود. متخصص ارتودنسی  دندان گاهی توصیه می‌کند که ابتدا ریتینر پشت دندان‌ها چسبانده شود و پس از گذشت 12 ـ 6 ماه از نوع دیگری از نگهدارنده استفاده شود. متخصص ارتودنسی پلاک نگهدارنده‌ی مناسب را با توجه به شرایط بیمار تجویز می‌کند.

چسباندن پلاک ثابت پشت دندان‌های بالا یا پایین دندان‌ها را ثابت در جای مناسب نگه می‌دارد و از برگشت دندان‌ها به وضعیت نامرتب اولیه جلوگیری می‌کند.

مزایا

از آنجایی که پلاک ثابت است، ممکن نیست استفاده از آن را فراموش کنید یا یادتان برود که پلاک را با خود به مطب ببرید؛ مشکلی که اکثر بیمارانی را که از پلاک نگهدارنده متحرک استفاده می‌کنند، نگران می‌کند.

احتمال این که دندان‌ها دوباره نامرتب شود، صفر است، چون ریتینر ثابت به صورت تمام وقت دندان‌ها را ثابت در موقعیت مطلوب نگه می‌دارد.

یکی از مزایای شاخص نگهدارنده ثابت این است که اطرافیان متوجه وجود آن نمی‌شوند و  پلاک ثابت تاثیری بر روابط اجتماعی بیمار ندارد.

ریتینر ثابت مانع جابجا شدن دندان‌های جلو یعنی دندان‌هایی می‌شود که احتمال برگشت آنها زیاد است.

چنانچه فاصله زیادی بین دندان‌های جلو وجود داشته باشد، پلاک ثابت کمک قابل توجهی به بسته نگه داشتن این فاصله می‌کند.

ریتینر ثابت کوچک است و پشت دندان‌های وسط فک پایین قرار می‌گیرد.

نگهدارنده ثابت معمولاً بادوام‌تر از بقیه ریتینرها است.

بیشتر بخوانید :

• ارتودنسی نامرئی
• ارتودنسی سریع

معایب

بیمار باید کاملاً مراقب تغذیه خود باشد. مصرف خوراکی‌های سفت، چسبناک یا ترد شکستن پلاک را در پی خواهد داشت.

ریتینر ثابت از برگشت دندان‌های عقب دهان به وضعیت اولیه جلوگیری نمی‌کند.

ریتنیر ثابت که گاهی اوقات پلاک دائمی نیز گفته می‌شود، برخلاف نام خود دائمی نیست و مانند هر وسیله دیگری احتمال شکستن آن وجود دارد و پس از مدتی باید تعویض شود. اما مشکل اینجا است که اکثر بیماران متوجه شکستن آن نمی‌شوند و زمانی که دندان‌ها حرکت می‌کند و دیر می‌شود، پی می‌برند پلاک شکسته است.

ممکن است پلاک باعث بریدگی بافت نرم شود یا زبان را اذیت کند، در این حالت باید موم مخصوص روی نقاط آزاردهنده زده شود.

تمیز کردن پلاک ثابت طول می‌کشد و نخ کشیدن بین دندان‌هایی که پلاک به آنها چسبانده شده، دشوار است.

چون نگهدارنده ثابت تمام وقت روی دندان‌ها قرار دارد، احتمال جمع شدن جرم اطراف دندان‌ها بیشتر است.

عادت کردن به پلاک ثابت مدتی طول می‌کشد و در ابتدا باعث ناراحتی بیمار می‌شود. چنانچه هر بخشی از پلاک چسبناک یا آزاردهنده بود، حتماً مشکل را به متخصص ارتودنسی اطلاع دهید تا متخصص تنظیمات لازم را انجام دهد و مشکل را برطرف کند. همچنین پلاک در ابتدا بر صحبت کردن بیمار اثر می‌گذارد. اما جایی برای نگرانی نیست، تمام این مسائل ظرف یک تا دو ماه برطرف می‌شود، به پلاک ثابت عادت می‌کنید و گفتار نیز پس از انطباق یافتن دهان با شرایط جدید به حالت طبیعی برمی‌گردد.

از هر نوع ریتینری که استفاده می‌کنید، باید همواره آن را به خوبی تمیز کنید. همچنین به دقت از پلاک مراقبت کنید، چون وضعیت پلاک تاثیر قابل توجهی بر سلامت و موقعیت دندان‌ها دارد.

حتما بخوانید :

ارتودنسی کودکان